Storm in een glas water

Lieve vrienden,

Cyclonen zij onvoorspelbaar, dat geldt ook voor Olga. Eerst zou ze bij Cooktown aan land komen, zo’n 80 kilometer ten noorden van ons, maar op het allerlaatste moment boog ze af en kwam ze toch weer op Port Douglas af. Maar ze was inmiddels flink afgezwakt: van categorie 3 naar 2 en toen ze hier gisterenmiddag om 16.00 uur eindelijk het land bereikte was het nog maar categorie 1. Even wat stevige wind en heel veel regen en dat was het dan. Dus geen klepperende luiken, glasgerinkel en vallende kokosnoten. Alles deed het nog en werkte nog. We kregen zelfs geen briefjes meer onder de deur geschoven. Ook aan Marjan’s fraai gedecoreerde balkonnetje hoefde niets te veranderen. We konden ’s avonds zelfs al weer buiten eten.
Kortom, geen enkele reden voor jullie om je zorgen te maken. Beter zo natuurlijk, maar eigenlijk was ik toch ook wel een beetje teleurgesteld, eerlijk gezegd. Ik had het wel eens mee willen maken. Maar ja,ik ben en blijf nu eenmaal een gekke geograaf.

Er was wel de hele dag veel aandacht voor Olga op radio en televisie. Er werden voortdurend waarschuwingen afgegeven, er werd mee geopend in de journaals, de Erwin Krols van Australië gaven steeds acte de presence en er waren reportages op locatie, in Port Douglas. Van een journaliste onder een grote parapluie, die, met een wat wilde branding op de achtergrond, bijna verontschuldigend tot de conclusie kwam dat het allemaal wel meeviel. 'Cyclone Cathy' had de kijkers niet veel meer sensatie te bieden dan een interview met een ‘local’ die een hondje gered had uit een kolkende rivier. Maar toch boeiend om mee te maken, te ervaren hoe een land twee dagen in de ban is van een naderende cycloon. Hoe het weer, in welke extreme vorm dan ook de gemoederen bezighoudt, waar ook ter wereld.

Toch zijn we er nog niet helemaal van af. Want Olga brengt de komende dagen nog veel regen. Temeer daar ze zich waarschijnlijk gaat koppelen aan een andere depressie hier in de buurt. Er zullen vermoedelijk overstromingen komen (‘floods’) en wegen zullen tijdelijk niet meer begaanbaar zijn. Ik hoop dan ook dat we hier dinsdag a.s. zonder problemen kunnen wegkomen, want die dag moeten we de auto inleveren in Cairns. En voor de rest is het nog maar de vraag of ik deze week kan duiken, alle trips zijn voorlopig gecancelled. En dat zou ik wel jammer vinden, als ik geen duikje zou hebben kunnen maken op het Great Barrier Reef. Want eind van de week gaan we de oostkust verlaten en komen we hier niet meer terug.

De meerdaagse vooruitzichten zijn wat dat betreft niet best. Maar het was onmogelijk om het weer zoveel dagen van te voren te voorspellen, zei onze madam. Het verandert hier met de minuut. Dus toen ik veronderstelde dat een vijfdaagse voorspelling eigenlijk onzin is zei ze: “It’s pathetic, just pathetic!” Dus dat geeft weer hoop.

Mocht het weer echter slecht blijven dan gaan we eind van de week direct door naar Alice Springs, in het binnenland. Daar is het nu zinderend heet, 40 graden. Daar lopen we straks in de bloedhitte, met een netje op onze verhitte hoofden. Vanwege de vliegen. Ook weer boeiend!

PS nog bedankt voor alle felicitaties voor het huwelijk van Mikkie en Illias. Het was een heel mooie dag voor ze. In juni gaan we het nog uitgebreid vieren!

Liefs Frank