Het Bountygevoel

Dedi hoga islangarden halo marian wancurnem dedi dores skul kelas lima sd 1 ambeua alamat laulua sampuavatu welkomhalo via halo marian saya di kelas lima sd .Hobi saya main bola dan pinpon.Saya tidak punnya pacar.Saya masi anak anak .umur 10 namaku dedy.Saya setiap hari pergi ke sekolah setiap hari naik kapal ke sekolah.
Hallo allemaal,dit bovenstaand stukje is geschreven door een klein jongetje waar wij logeren .Ze kijken hun ogen uit!!!Maar door de komst van de toeristen zijn ze inmiddels wel wat gewend.
We zitten op Hoga eiland .Vanuit Makasjar een vliegtuig naar Bau bau waar we een nachtje hebben geslapen en daarna met een vliegtuigje naar Wangiwangi en van daaruit een bootje 2uur naar Hoga eiland .Je moet er wel wat voor over hebben .Nou zitten we op een eiland en zijn omringd door Indoos . De”: eigenaresse,een Hollandse vrouw, “die de leiding heeft (het is niet van haarzelf maar van een Indonesische vrouw,zij beheert het)een Hollands meisje en een Indonesische instructeur.
Masampela manusiana memongna sangih apa garingi.baka pamissi.kalulumanna masampela issa anu sadiri.jarra missi ka nganga rua.tau nia dayahna poreya mabilliang dayahnna. Ama pangambai kole dayah lubbi para.baka issa anu tatiba mapasa ka di alan ambai.missi simerran takole tada kau.
Sampaduan dayah didiki manginta pissi.
Sama masampela.
Buy kundang hamudir. Hoga…………………………Ma sama sama


Zo dit was ook een stukje dialect van iemand. Ze hebben tig dialecten in Indonesie en sommigen verstaan elkaar dan niet.
Toen we aankwamen in Baubau stonden er weer allerlei mannetjes te azen op vervoer,ik had het even helemaal gehad met die mensen. Ze vroegen een veel te hoog bedrag echt belachelijk.
We zijn gewoon gaan zitten en dronken een flesje sap,Frank was binnen geweest om een ticket naar Wangiwangi te kopen .Opeens kwam de dame van het ticketburo naar buiten en zei tegen ons van kom maar…. Wij braaf mee al wisten we niet wat er gebeuren ging. In de auto van deze dame,een vrouw van 25 jaar die wat Engels sprak Ze zou ons wegbrengen naar ons hotel. Voor het eerst dat dit ons overkomt we waren echt verbaasd en happy .Nou de eerste stop een homestay was echt te goor om aan te zien zwarte muren aan ieder kant een ijzeren bed,de Bijlmer Bajes ziet er nog beter uit. Geschokt zeiden we neen we willen wel naar een ander toe .De vrouw zei ik breng jullie wel naar het hotel van mijn man ,gratis!!.Nou ja vooruit dan maar,we konden niet meer neen zeggen..Het zag er netjes uit de hal was ingericht met marmeren vloeren en grote banken en een knots van een tv. De tafeltjes waren van prachtig hout ze lijken erg op de dividivitafeltjes van de Aruba. De kamer was schoon maar niet overweldigend maar goed genoeg .We wilden onze bagage achterlaten en de was gedaan hebben voor als we terugkwamen van het eiland .Ik probeerde dat te vragen maar ze snapten me niet. Ik vragen naar de vrouw van de airport die ons gebracht had ,maar hoe ik ook mijn best deed in voordoen,tekenen,ze snapten het niet .Ik even afkoelen want ik raakte lichtelijk geïrriteerd .Later weer proberen ,en toen..was er licht ha,ha!!Ze belde iemand en ja hoor het was haar..ik uitgelegd wat wij wilden en ze zou de volgende ochtend om 7 uur komen en ons naar het vliegveld brengen .Onze bagage bleef achter en de laundry zou maandag weer in het hotel zijn ,ik ben benieuwd!! Wij weer in de auto ,inmiddels was er een student Engels aangeschoven die de puntjes op de I kon zetten .We werden langs wat bezienswaardigheden gereden o.a een kanon uit Hollandse tijd (v.o.c)en een grote Moskee. Daarna langs wat mensen die de eigenaren waren van dit resort waar we nu zitten en dat vieze homestay(ze zouden zich moeten schamen)en een resort op de heuvel bij Baubau .Hij was advocaat ,ze hadden 2 zoons die studeerden en ma was Engelse lerares. We waren echt op audientie de gegoede Indonees .Ze hadden al veel van de wereld gezien. Op zich waren het prima mensen maar ik kreeg een gevoel van kijk ons eens leuk doen en laten zien hoe goed ze het hebben en dat intelligentie ergggg belangrijk is. Na de koffie gingen we eindelijk naar de airport,maar pas nadat de advocaat het sein gaf aan het meisje,zij werkte ook weer voor hem. Op nivo kent iedereen elkaar en iedereen weet weer van ons bestaan. Ook hier gaat de tamtam erg snel,het mobielenetwerk gloeit .Op het vliegveld was weer veel personeel aanwezig zoals altijd maar ze doen niets…. Er komt maar 2 keer per dag een vliegtuig en tussendoor hebben ze niets te doen. Wij wachten voor het eerst dat het vliegtuig te laat was .Ondertussen werden er haren gekamd ,gemobield,in spiegels gekeken alles behalve weken .De muziek stond hard aan en ik had steeds de neiging om stijl te gaan dansen met Frank het was echt van die Indosjasja muziek. Enfin na 2uur wachten kwam die eindelijk We zaten maar met zijn 10e in het vliegtuig ,hij trok erg pittig op en 15min laten stonden we weer op de grond Met een auto werden we opgehaald en wederom een uurtje rijden naar de haven. Het leek wel een Caribische eiland waar we doorheen reden .Het was vrijdagmiddag en moskeetijd alle mannen van het eiland liepen mooi gekleed en met hun kleedjes op de rug op straat..Bij de haven werden we gedropt een gebied van houten huisjes op palen ,armoedig maar wel of een auto of brommer voor de deur. Daar wederom wachten op de boot .Nou daar kwam een krakkemikkig bootje aan helemaal wiebelig. Ik achterin voor mijn voeten wat bagage ,bintangbier en flessen water,Frank zat in de punt. Het jongetje dat ons vaarde keek steeds onder een zeil waar de motor zat .Ik vond het helmaal niets en was inwendig ook wel bang,stel dat we omslaan,en wat als de fik uitbreekt zo midden op zee ,ik had het af en toe niet meer.3keer ging het touw stuk van het roer en moesten we weer rondjes draaien .De uitlaatgassen kwamen mijn kant uit zwarte rook,het mannetje van de boot verexcuseerde zich en hield allerlei dingen ervoor .Ik zei ga nou maar des te sneller zijn we er .Na 2 uur afzien konden we gelukkig uit het bootje stappen .We hebben een hut met uitzicht op het strand en de zee .Het eten is eenvoudig doch erg lekker .We worden af en toe lek gestoken door de muggen bijna de hele dag zijn ze er. Frank duikt 2 keer per dag en vindt het erg mooi hier .Het is hier heel ontspannen we gaan vroeg slapen en vroeg eruit. Af en toe komen er bootjes langs met mensen die hier komen kletsen of vis brengen .
Er zit op dit eiland een onderzoek centrum van Engelse studenten die onderzoek doen naar koraal en de zee,eigenlijk is het heel onduidelijk wat ze doen het kost veel geld en dat verdwijnt in de zakken van de mensen die al geld hebben .Verder is er een dorpje in de buurt maar verder is erg niks.
We blijven hier tot Woensdag en dan gaan we weer terug naar Baubau waar we een nachtje zullen blijven en dan door via Makasar naar Bunaken waar we de laatste week zullen blijven en dan vliegen naar de Filipijnen.